MOBILISATIE 1940

Op 10 mei 1940 werden van verschillende busmaatschappijen bussen gevorderd om als transportmiddel te dienen voor de opgeroepen militairen. Leo Kors BV was een van de bedrijven waarvan de bussen werden geconfisqueerd.

Ons doel is alles te achterhalen wat er op de betreffende dag is gebeurd. Te meer ook omdat op deze dag bij een bombardement van de Duitse luchtmacht een bus van Leo Kors door een voltreffer is geraakt. Hierbij zijn naast de chauffeur Willem Marinus ‘Ome Rinus‘ Kors (broer van Leo Kors) 18 militairen gedood en 30 gewonden gevallen. Ondanks dat er op verschillende sites, waaronder autobusarchief en 10 mei 1940, van dit incident al melding wordt gemaakt blijven er ook nog vraagtekens over wat er zich nou precies heeft afgespeeld.

Wrak bus 10 mei 1940

Een van de verhalen die de ronde doet is dat militairen vanuit de bus op de vliegtuigen hebben geschoten waarna de vliegtuigen gekeerd zijn en de kolonne onder vuur hebben genomen.

Mocht U meer informatie hebben over deze gebeurtenis of misschien nog foto’s hebben van een van onze bussen van of liefst voor die periode dan hebben wij hier zeker belangstelling naar.

9 Replies to “Het verhaal”

  1. Geachte heer Kors,
    Zojuist heb ik met u getelefoneerd. Ik zal hier herhalen wat ik u deels al telefonisch heb gezegd.
    Onmiddellijk na de capitulatie in mei 1940 zijn wij (mijn ouders, mijn zusje van 3 en ik, toen 10 jaar oud) per fiets (wij als kinderen achterop) van Haarlem naar Den Haag gegaan. Daar woonden alle familieleden van mijn ouders en we wilden checken hoe het met hun ging. Bij Sassenheim stond op het fietspad een leeggebrande autobus. Hij was beschoten door Duitse vliegtuigen. Het was kennelijk met een bom of granaat gebeurd, want een paneel van de bus lag zo op het oog onbeschadigd naast die totaal vernielde bus. Heel duidelijk stond daar de naam van de busonderneming op: Leo Kors.
    Bussen werden tijdens de mobilisatie gerequireerd door het Nederlandse leger en tijdens de oorlogsdagen gebruikten ze bij het vervoer van militairen de fietspaden omdat die omzoomd werden door bomen en daardoor onzichtbaar zouden zijn voor vijandelijke vliegtuigen.
    Mensen die bij het wrak stonden vertelden dat er doden waren gevallen bij die beschieting. Later stond er in de berm bij de plek waar de beschieting had plaatsgevonden een herdenkingsmonumentje met de namen van de omgekomenen. Een daarvan was W.M. Kors en elke keer als we weer per fiets naar Den Haag gingen, stopten we even bij wijze van eerbetoon aan de gesneuvelden.
    Het is nu bijna 73 jaar geleden maar het beeld van die bus zit als een video-opname in mijn hoofd. Het was voor het eerst dat ik iets zag van de gevolgen van een oorlog en vooral als kind maakt dat een diepe indruk op je.
    Ik heb begrepen dat u, neef Leo Kors, nog ergens een foto heeft van die kapot geschoten bus. Ik zou het uitermate op prijs stellen als u die mij via het computersysteem zou kunnen sturen.
    U daarvoor bij voorbaat dankend,
    Met vriendelijke groeten,

    Dick Verkijk
    (admin: persoonlijke gegevens verwijderd i.v.m. privacy)

  2. Ik heb jaren geleden al onderzoek naar dit ongeluk gedaan, ik ben er op dit moment weer hier meee bezig, dit komt omdat ik benaderd ben door een dame, die de dochter is van een van de militairen die ook in de bus zat, en daarbij gewond raakte.
    Als ik mijn onderzoek afgerond heb zal ik het hele verhaal door sturen.

    Ik kan nu wel zeggen dat er uit de uit de bus niet geschoten is, men dacht dat het Nederlandse toestellen waren, anders was er zeker gestopt en was men in dekking gegaan.

    Vriendelijke groeten Dick Breedijk

      1. Beste heer Breedijk,
        Op deze site heeft u 2 foto’s geplaatst, zonder mijn toestemming.
        Het gaat om de derde foto, (uitgebrande bus of vrachtauto) en de eerste foto van de graven (zonder koeien)
        Deze foto’s werden door mijn vader gemaakt op 16 mei 1940 en vallen derhalve onder het auteursrecht.
        Gaarne uw reactie.

        Ger van Huizen, Emmen 18 nov. 2014

        1. Sorry, door omstandigheden reageer ik nu pas, ik heb uw reactie nu pas gelezen.
          Wat is de oplossing, moet ik de foto’s verwijderen, het schijnt dat mijn PDF op diverse plaatsen gebruikt is, het was toen alleen bestemd voor het krantenartikel, maar dat is zijn eigen leven gaan lijden.

      2. Geachte Heer Breedijk,
        Ik ben u zeer erkentelijk voor uw gedegen onderzoek.
        Mijn vader was in die tijd ook gelegerd in Sassenheim.
        vriendelijke groet,
        Marten Fokkens, Wedde(GR).

  3. Geachte heer Kors,
    Tot mijn verbazing zag ik vanochtend in de Leeuwarder krant een foto van de beschoten bus uit de tweede wereldoorlog staan. In die bus zat ook mijn vader :G.Wortel van Terschelling. Hij was in Haarlem gedetacheerd en heeft de beschieting ternauwernood overleefd. Het voert nu te ver om zijn hele verhaal te vertellen, maar mijn oudere zus en ik weten wel, dat deze gebeurtenis een grote invloed op ons leven heeft gehad. Mijn zus is geboren in 1939 en ik in 1943, ik heb dus wel mazzel, dat hij het overleefde, anders was ik er niet eens geweest. Mocht u interesse hebben in ons verhaal, dan zou ik graag kontakt met u hebben. Met vriendelijke groet, Suus Arends-Wortel

  4. Geachte Heer Kors,

    Las de publicatie in de Leeuwarder krant over de aanslag van de Duitsers op de bus.
    Dit komt mij bekend voor wat mijn vader heeft beleefd in indentieke situatie.
    Mijn vader Oene Hofman uit Lutkewierum (Friesland) was gelegerd in Haarlem.
    Vertelde niet was ze heengingen maar wel dat6 ze met de bus gingen. Toen hij wilde instappen was de bus vol en moest hij plaatsnemen in een vrachtwagen.
    De opmerking in het artikel” eentje keerde om en gooide bommen” is ook het verhaal van mijn vader.
    Daar de bus vol was heeft mijn leven gered.
    Altijd in deze periode was hij onrustig vooral in zijn laatste jaren nam dit in hevigheid toe.
    Hij is op 22 maart 2014 overleden.
    Ik wou toch even dit kwijt aan u.

    Klaas Hofman
    Harlingen

  5. Ik las zaterdag 9 mei een artikel in het dvhn over 10 mei 1940. Toen moest ik weer denken wat mijn vader ( Jan Venema geb. 20_12_20 ) vroeger zei, over het litteken op zijn arm. Dat had hij gekregen toen hij in dienst was in de oorlog. Ze reden met een paar bussen met militairen ( waarheen weet ik niet ) toen een van die bussen geraakt is door een granaat. Hij heeft een stuk granaat dwars door zijn bovenarm gehad. In de andere bus zat zijn neef ( volgens mij was dat een Willem Venema ) die is toen omgekomen.
    Het lijkt me heel sterk, dit moet het wel zijn.
    Ze hadden ook oefening in de duinen in die tijd, toen de de duitsers Nederland binnen vlogen. En hun dachten dat het gewoon een oefening was. Maar daar kwamen ze toen wel achter.
    Verder weet ik er niks van af, want er werd ook nooit meer over gepraat. Ik dacht, ik wil het toch even vermelden

    m.v.g. Liefke Venema

Laat een antwoord achter aan Liefke Venema Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.